برداشت اولیه از خطبه ی نماز فطر
خطبه های نماز عید فطر تهران پایان یافت و آقای خامنه ای تصمیم تازه اش را با چند سر فصل اعلام کرد:
اول: اعتراف زندانیان اخیر در مورد خودشان کاملا نافذ است و در مورد دیگران نافذ نیست؛ یعنی بسیاری از معترضان را تبرئه کرد تا از ادامه شکایت ها و اعتراضات شان چشم پوشی کنند.
دوم: کسانی که نظام را به گناه و کارهای زشت متهم کردند گناه بزرگی انجام دادند. یعنی مهدی کروبی و میر حسین موسوی تا اطلاع ثانوی بازداشت نمی شوند.
سوم: روز قدس تایید جمهوری اسلامی بود یعنی صداهای سبز روز قدس نباید شنیده شود.
چهارم: قوه قضائیه و مجریه، تازه نفس هستند و تا به حال درگیر این مسائل شدند و حالا به وظائف اصلی شان بپردازند؛ یعنی پرونده ی همه چیز مختومه می شود.
آقای خامنه ای در حالی پایان این بازی را اعلام کردند که هنوز تکلیف هیچیک از پرونده ها روشن نشده است از انتخابات ریاست جمهوری گرفته تا خون شهدا، شکنجه ها، زندانیان و دروغ های منتشر شده دولتی در سه ماه اخیر.
آرامش خطبه های امروز، آرامش قبل از طوفان است؛ طوفانی تازه از خودکامگی و سرکوب که اگر هوشیار نباشیم فریب میخوریم زیرا این عقب نشینی ظاهری تنها واکنشی به موج رعب آور سبزها در روز قدس است تا از گیجی به در آیند و شکست شان را چاره کنند..
گویا حضور آقایان هاشمی رفسنجانی، سید حسن خمینی، ناطق نوری و همه کسانی که شاهد ظلمهای حکومت بودند نیز شاهدی بر تصمیم رهبری به بستن پرونده ی همه چیز است.
اقامه نماز پشت سر رهبری یا به معنای تایید عدالت اوست و یا از باب تقیه (کتمان کردن عقیده برای نجات جان و آبرو) است؛ اگر فرض اول باشد نمازگزاران مذکور باید توضیح دهند که چگونه با اینهمه ظلم او را عادل می شمارند و اگر فرض دوم است باید توضیح دهند که برای امنیت "خود" به تقیه روی آورده اند یا "مردم"؟
اگر "خود" که مگر جان و آبروی شان عزیزتر از جان و آبروی به تاراج رفته عزیزان این ملت است؟ و اگر برای "مردم" باید پرسید که پس از سه ماه جنایت، به جای آنکه بر پاسخگویی اصرار کنید به تقیه روی آورده اید؟
زنهار که پایان تنش ها اگر با "دستور ولی فقیه" باشد آغاز نزاع تازه ایست. این ظلمات جز با دادخواهی از "مظلومیت مردم" به روشنایی نخواهد رسید.
محمدجواد اکبرین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر