تنها راه حل اصلاح وضع کنونی نهی از منکر صاحبان قدرت است
. ادامه راه سبز«ارس»: هشتمین کنگره حزب مردمسالاری با پیام آیت‌الله بیات زنجانی آغاز به کار کرد. در بخشی از پیام آیت‌الله بیات زنجانی آمده است:
روزها و شب‌های ماه صفر هنوز حامل داغ شهادت امام آزادۀ شیعیان، حسین ابن علی علیه السلام است. امام آزاده‌ای که قیام نکرد، جز برای امر به معروف و نهی از منکر و قیام نکرد جز برای زدودن انحرافات و پلیدیهای راه یافته در جامعۀ مسلمین و امت اسلامی. پرسش از اینکه چرا جامعۀ اسلامی فقط چند دهه پس از ظهور اسلام و انقلاب نبوی، درگیر چنان انحرافات و پلیدیهایی می‌شود که رهایی از آنها و بیداری جامعه ،بجز با قیام حسینی و ریخته شدن خون خلف صالح نبی اکرم صلوات‌الله علیه میسر نمی‌شود، پرسشی جدّی و در خور تأمل و تدبّر است.
بر اثر تدبّر در باب این پرسش است که درس‌های عمیقی می‌توان گرفت، از جمله اینکه جامعۀ مسلمانی که در زمان حضور خود معصوم، به بیراهه می‌رود، به طریق اولی ممکن است در عصر غیبت راه را گم کند و به بیراهه رود.
در بخش دیگری از این پیام آمده است:تحزّب، به عنوان محملی نو و امروزی، یکی از ابزارهایی است که اولاً در رساندن جامعه به بلوغ فکری گفته شده ،نقشی در خور و قابل اعتنا دارد و ثانیاً، راهکارهای اصلاح صاحبان قدرت و زعمای سیاسی جامعۀ مسلمین را به خوبی در خود جای داده است. در یک جامعۀ اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر صاحبان قدرت، یک «اصل» اساسی است که مورد تأکید دین است و هنگام «تفریغ» این اصل می‌توان در «منطقۀ فِراغ» گام برداشت و ابزارهایی مانند تحزّب را به کار گرفت و به فرمایشی از معصوم مبنی بر اینکه «انّما علینا ان نُلقِیَ الیکُمُ الأصول و علیکُم اَن تُفرّعُوا» جامۀ عمل پوشاند و حاکمان جامعه را امر به معروف و نهی از منکر کرد.
لذاست که اگر اینگونه به تحزّب نگریسته شود، بهانه‌هایی مانند غربی بودن راهکار تحزّب و لیبرالی بودن آنها، مسموع نیست و فقط مفرّی است برای حاکمانی که می‌خواهند از پاسخگویی به جامعۀ مخاطب خود طفره روند و بلکه برعکس، تحزّب وسیله‌ای می‌شود برای احقاق حقوق اجتماعی آحاد جامعه، برای ساماندهی امر به معروف و نهی از منکر حاکمان، برای حاکمیت و غلبۀ رأی مردم بر خواسته‌های خودکامگان و برای دستیابی به زندگی عادلانه.
در ادامه پیام آیت‌الله بیات زنجانی آمده است: اینجانب تنها راه حل اصلاح وضع کنونی کشور را نهی از منکر صاحبان قدرت در این جامعه می‌دانم که هم آنها و هم جامعۀ ما سخت به نهی از منکر صاحبان قدرت و سپس امر به معروف آنها نیازمند است. قاطبۀ دینداران حقیقی حاضر در جامعۀ ایران، آنقدر رشید و آگاه شده‌اند که مرز میان خواسته‌های فرهنگی و مطالبات عقیدتی و سیاسی خود را به خوبی بشناسد و این دو را با هم اشتباه نگیرند. آزادی‌های مشروع سیاسی همان قدر اهمیت دارند که آزادی‌های مشروع فرهنگی مهم هستند و هیچ‌یک جای دیگری را نمی‌گیرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر