محمد جان! نیستی که ببینی … + نمآهنگ

محمد جان! نیستی که ببینی …

. ادامه راه سبز(ارس): محمد جان! سوم خرداد بود. با صدای نوحه «ممد نبودی» دلمان پرکشید به آسمان خونین شهر. آنجا که که بر تابلواش نوشته بودند جمعیت ۳۶ میلیون نفر. همان خاکی که باید با وضو وارد می شدیم.

محمد جان!

نبودی که ببینی شهر آزاد شده. نبودی که ببینی کشور از لوث وجود دشمن بعثی پاک شده. نبودی که ببینی آزادگان اسیر در چنگان صدام سرافرازانه به میهن بازگشتند و نبودی که ببینی صدام حسین تکریتی چگونه خوار و ذلیل شد.

اما این همه ماجرا نیست محمد جان. نیستی که ببینی. نیستی که ببینی چگونه امروز برای بازماندگان همرزمانت برخی خط و نشان می کشند و بر صورتشان سیلی می زنند. چگونه به دل خاندان همت و باکری خون می کنند. رنجنامه دختر شهید باکری به پدرش را خوانده ای؟ هم او که می نویسد: «پدر جان! جایت اصلا خالی نیست.»

محمد جان!

می خواهم از محمد دیگری با تو سخن بگویم. محمد نوری زاد را می شناسی؟ هم او که افتخارش بسیجی بودن است. او که در این وانفسای حق کشی، فریاد حق طلبی سر داد. صدای تو، همت، باکری و دیگر شهدای ما امروز از گلوی او بیرون می آید. محمد ما امروز اسیر است. گرچه ایمان داریم فردا آزاده سبز سرافراز ما خواهد بود. برایش دعا کن.

محمد جان!

به دیگر همرزمانت بگو! بگو که بسیجی واقعی هنوز زنده است. بسیجی واقعی هنوز روزی هزار برچسب دشت می کند اما عقب نمی کشد. بسیجی واقعی سیلی می خورد. زندان انفرادی می کشد اما از سخن حقش بر نمی گردد. بسیجی واقعی هنوز هم غسل شهادت می کند و برای دفاع از حق مردم سینه را سپر.

راستی این روزها اتفاق عجیبی افتاده. جوانان این شهر ، نام شما را از موزه های جنگ و برنامه های شعار زده و آدم های پر مدعای موج سوار گرفته اند و در کوچه و برزن فریادتان می کنند. همانا که اکنون همچون سه دهه پیش شما شاخص «بسیجی واقعی» شده اید.

این روزها در لابلای صفحه های وب سایت ها و وبلاگ ها «صدای ممد نبودی ببینی» شنیده می شود و جوانانی که حتی این خاک گلگون را ندیده اند به شهدای خود افتخار می کنند. همچون صدای «یاحسینی» که در تک تک روزهای یک سال گذشته طنین انداخت و برای ما همه روز عاشورا بود و همه جا کربلا.

محمد جان!

شهر آزاد شد و خون تو و یارانت پرثمر، اما مانده است تا آبادی این شهرها. مانده است تا عدالت و آزادی بر سر این خاک پهناور که وجب به وجبش را با خون خود نگاه داشتید، بال بگستراند. اما دل خوش باش! که هنوز بسیجی واقعی زنده است و میدان را خالی نمی کند.

محمد جان!

برای ما دعا کن. برای میرحسین ما
برای همه زندانیان در بندمان، و پذیرا باش همه شهدای سبز مان که بیگناه به خون خود غلطیتند
جرمشان این بود که پرسیدند رای من کجاست؟
همانا که در زیر چرخ ماشین های حکومتی در عاشورای حسینی شهید شدند.
وه! چه مشابهتی! انگار کربلا تکرار شد و یزیدیان با اسب های خود بدن یاران حسین زمان را تکه تکه کردند.

جهت دانلود "" كليك كنيد

متن: مهدي محسني