آقا يك هفته زودتر آمد!

آقا يك هفته زودتر آمد!

• ادامه راه سبز(ارس): جمعه ي آينده 22 بهمن بود و آقا مي توانست «نوستالژي در كنار مردم بودن» را براي لحظاتي مرور كند و دمي از هراس «ديكتاتور بودن » بگريزد. اما آقا يك هفته زودتر آمد، تا بگويد پيام انقلاب 57 چه دير توسط جنبش هاي عربي شنيده شده است. زودتر آمد، تا مبادا كسي نشانه هاي فتنه ي 88 را در ميان جنبش هاي 89 بجويد و مبادا يارانش هم به شباهت هاي ميان ديكتاتورها بيانديشند. مبادا …

كسي چه مي داند، شايد هم آقا ترجيح مي داد هفته ي آينده سخنراني كند و خطبه هايش را روز 22 بهمن را بخواند كه هم پرشورتر مي نمود وهم جمعيتش به سامان تر و هم تداركاتش بيشتر بود. شايد او هم ترجيح مي داد در سالروز پيروزي انقلاب اسلامي، «اسلامي بودن و انقلابي بودن» خود را به ملت هاي عرب ثابت كند و دم به دم از «مردم سالاري» بگويد! 22 بهمن برايش فرصت بهتري بود براي آنكه ساعتي از سايه ي ديكتاتور مصر بگريزد و به اعتبار انقلاب 57 براي لحظاتي در كنار اغتشاشگران مصري قرار بگيرد و مزه ي فتنه بودن را بچشد. شايد تا جمعه آينده ، آقا مي توانست بر كسالت و افسردگي آشكاري كه از نگاه دوربين ها پنهان نمي ماند اندكي غالب شود و ساعاتي پنهانش كند.

اما ؛ در ايران سخنراني 22 بهمن سهم رئيس دولت است و اين رسم سالهاست كه پابرجاست . و كيست كه جرات كند كه از احمدي نژاد بخواهد كه نوبتش را براي حضور در ميان جمعيتي تهراني به ديگري بدهد ، حتي اگر اين فرد ولي نعمتش باشد ؟ مگر احمدي نژاد چنين فرصت نابي را به كس ديگري خواهد سپرد ؟ مگر او به غير از اين نوبت ، فرصتي و جراتي براي ابراز وجود دربرابر مردماني از تهران سراغ دارد ؟ چه معلوم ، شايد هم از او خواسته اند و نپذيرفته است .

به هر حال و به هر زحمتي كه بود ، آقا خطبه ي اولش را بالا رفت و پايين آمد تا نسبت ميان انقلاب ها و جنبش ها را وارونه كند و فتنه ها و توطئه ها را پوستين وارونه بپوشاند . از هراس ايرانيان و فارسي زبانان ، بخشي از خطبه ي‌دومش را به زبان عربي و ظاهراً براي كشورهاي عربي برخواند . مقام عظماي ولايت ، از هراس « يك شباهت نامبارك » با حسني مبارك ، فراموش كرده بود كه زيبنده ي ولي امر مسلمين جهان نيست كه چند خط عربي را از رو بخواند . مصباح يزدي اين يكي را راست گفته بود …

البته اخوان المسلمين هم سنگ تمام گذاشت و بلافاصله بعد از « اين خطبه ي نيمه عربي »، در پاسخی سریع و صریح نوشت « جمعیت اخوان المسلمین، این قیام را انقلاب تمام مردم مصر می داند، نه صرفا یک انقلاب اسلامی » . حالا آقا هم مي داند كه هم نوايي نامبارك او با مبارك لو رفته است و نه تنها در ايران كه در ميان اعراب هم هيچكس حاضر نيست به « هيچ بهانه اي » ديكتاتورها را تحمل كند . حتي اگر اين بهانه پروژه ي مشترك « هراس از بنياد گرايي » باشد .

البته آقا آن بالا بود و لابد فرصت نداشت مواجهه احمدي نژاد و لاريجاني را ببيند . حال و احوال آن بالا به او اجازه نمي داد تا تيك هاي عصبي احمدي نژاد را در مواجهه با لاريجاني ببيند و بيند كار از ديگران گذشته است و حال و روز بركشيدگانش هم تعريفي ندارد و بي مشروعيتي نظام و ناكارآمدي قوا ، قرار را از كف آنان هم گرفته است و در تنگناي قدرت طاقتشان از هم طاق شده است .

صدا و سيما ، كاملاً با احمدي نژاد است ، اين را امروز مي شد فهميد . آن گاه كه آقا «همه و خودش» را به تقوا سفارش مي كرد ، دوربين صدا و سيما « فقط » لاريجاني را نشان مي داد ، گويي تنها اوست كه مخاطب آقاست و اين اوست كه مدتي است از دايره تقوا بيرون شده‌است . دوربين هاي صدا و سيما حتي هنگام مواجهه ي بركشيده گان رهبري هم به نفع احمدي نژاد آمد و به نفع او كنار رفت و اين رفت و آمد دوربين ها در طول پخش زنده ي سيما حتي المقدور رعايت مي شد . تدوين گر هم در بد وضعيتي گرفتار آمده بود . از طرفي لازم بود تصوير دو قوه را در كنار هم مخابره كند تا چند روزي ديگر اختلاف ها و ناتواني ها را براي عوام الناس پنهان كند و از طرفي ديگر تيك هاي عصبي و حالات چهره‌ي احمدي نژاد بي قراري هاي او را تصوير مي كرد و حديث دل مي گفت و راز نهان آشكار مي كرد . دوربين صدا و سيما هيچگاه در نشان دادن نيمي از حقيقت و دروغ گويي تا اين اندازه به سختي گرفتار نشده بود ….

سارا زرتشت